Een collega van mij plaatste kort na 12.00 uur ’s nacht een
post op Facebook met de tekst van de eindtune van Met het Oog op Morgen:
Gute nacht, Freunde,
Es wird Zeit für mich
zo gehen
Was ich noch zu sagen
hätte
Dauert eine Zigarette
Und ein letztes Glas im Stehen
“Nostalgie blijft”, schreef hij erbij.
Nou inderdaad. Nostalgie ten top!
Eind jaren ’70 luisterde ik dagelijks in mijn bed op de
voorzolder naar Met het oog op morgen en vormde die eindtune voor mij de
afsluiting van de dag.
Dat werd nog eens versterkt toen café De Karseboom in
Amersfoort dit ook als eindtune koos om half twee ’s nachts.
Het liedje drukt het toppunt van weemoed uit. Een gevoel wat
zo goed past bij het einde van een heerlijke dag of avond.
De zanger weet dat het tijd is. Hij moet gaan. Ze gaan de
tent sluiten. Maar hij weet de tijd nog te rekken door een sigaret op te
steken. Da’s toch weer zeven minuten. Maar nóg is zijn verlangen naar
continuering van de gezelligheid niet bevredigd. Hij gaat vast staan, maar
bestelt nog gauw even – voor het sluiten van de tap – een laatste pilsje. Hij
weet: het zal hem gegund worden die nog leeg te drinken. Terwijl hij alles toch
al gezegd heeft… Hij wil het moment vasthouden van de sfeer waarin hij alles
kon zeggen wat hij zeggen wilde. Te midden van zijn vrienden. Of samen met zijn
vriend. Ze hadden hun levens weer eens doorgenomen met elkaar. En niet dat nu
alle troubles ineens waren opgelost, nee, maar hij had ze kunnen delen. Hij had
kunnen bemoedigen en was bemoedigd. En de gedronken biertjes gaven de glans
erover die God bedoelde toen hij alcohol schiep...
Herinneringen aan zulke momenten vormen een van de
ingrediënten voor de gevoelswaarde van het woordje ‘nostalgie’.
Nostalgie
draagt ook iets droevigs in zich. Zoiets van: zo was het maar het zal nooit
meer terugkeren. Misschien is dat dus ook een onderdeel van wat ‘hemel’ is: het
einde van nostalgie, want: de vervulling van nostalgie. Geen weemoed meer, geen
tijd rekken om het moment vast te houden. Want het moment is vol van vervulling
van alle verlangens. Doe mij zo’n hemel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten