Kwadrantencultuur

We leven in een kwadrantencultuur.

Teken een x- en y-as, elkaar snijdend in coördinaat (0,0) en je hebt vier kwadranten.

Zet bij beide assen een adjectief en verzin vervolgens bij elk kwadrant een paar kernwoorden.

Ziedaar, je hebt een constructie waar je een cursusje mee kunt vullen.

Het kan over van alles gaan. Karakters, cultuur in een organisatie, actiebereidwilligheid, geloof, kansen/bedreigingen, tijdmanagement, leiderschap, politieke voorkeur en ga zo maar door.

Voorbeeldje dat ik nu ter plekke verzin: humor.

X-as: plat – intelligent. Y-as: passief – actief.

Verzin zelf maar de plaatsen van de kruisjes voor de volgende mensen: clown, de glimlacher, de moppentapper, de cabaretier, de zuurpruim. Verzin er zelf nog maar een paar figuranten bij...

Het lekkere van kwadranten is het feest van herkenning dat altijd optreedt.

Je ziet een complex geheel van gedachten over iets ineens teruggebracht tot twee dimensies. En er is altijd wel een kwadrant waarin je jezelf, je gezin, je organisatie of wat ook maar in herkent. Yes, dat ben ik! Yes, zo werkt dat! Yes, zo gaat dat bij ons!

En tegelijk herken je ook de complementen daarvan. Ineens lijkt de wereld eenvoudig en behapbaar. Hokjes of kwadranten, you name it. Er is altijd wel iets veiligs of iets verlangbaars te ontdekken. En je krijgt maar zo het gevoel van: Wow, wat een eye-opener.

Vaak zijn die kwadranten-viertallen gericht op verandering. Ze geven behalve een status quo van een werkelijkheid tegelijk ook ideeën voor verandering. “Kom jij maar eens uit dat kwadrantje!” als je durft. Ze geven ook begrip voor de medemens. Ach ja, dat ben jij daar, in dat andere kwadrantje. Ik hou van je, hoor. Mét al je afwijkingen...

De werkelijkheid in het klein, daar houden we van. Daar valt veilig over te discussiëren. Dat geeft rust. Want ondertussen denk je steeds: “Ik blijf toch maar veilig in m’n eigen kwadrantje. Wat ze ook lullen. En ik lul lekker mee.” Lekker belangrijk. Eh... lekker urgent.